The Perk of Being Disappointed

pic cr. kokooma

เมื่อก่อนเราเคยคิดว่า

การผิดหวังบ่อยๆ จะทำให้เราเป็นคนเข้มแข็ง มีภูมิต้านทานต่อความผิดหวัง

ประมาณว่าเจอบ่อยๆแล้วเราจะค่อยๆชินและมองมันเป็นเรื่องธรรมดาไปเอง

แต่จริงๆแล้วทุกครั้งที่ผิดหวัง ความมั่นใจที่ตัวเองเคยมีมันจะลดลงไปทีละนิด ทีละนิด

ยิ่งผิดหวังมาหลายรอบ ก็ยิ่งบั่นทอนความมั่นใจไปเรื่อยๆ

พอถึงจุดที่ความมั่นใจเหลือน้อยเต็มที ตอนนั้นแหละที่เราตระหนักได้ว่า

แล้วจะเหลือความมั่นใจอะไรที่ไหนเอาไปบิ้วท์ตัวเองให้เข้มแข็มวะเนี่ย

แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะยิ้มสู้ต่อไปด้วยความมั่นใจอันน้อยนิดนั้นอยู่ดี
พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เอาใหม่ สู้ๆ
ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน ♪ (ถึงจุดที่ต้องเปิดเพลงก๊อท จักรพันธ์บิ้วท์ตัวเองแล้วหรอวะ)

จริงๆแล้วก็ไม่ได้มีเลือดนักสู้แรงอะไรเบอร์นั้นหรอก...
แค่ ณ ตอนนั้น รู้สึกว่าการมีกำลังใจจากตัวเองเพื่อตัวเองมันช่วยได้มากจริงๆ
ถึงแม้มันจะตรงข้ามกับความรู้สึกจริงๆในใจที่มันอยากจะยอมแพ้เต็มที
แต่เราก็ไม่ถือว่าการบอกให้ตัวเองสู้ๆ ไม่เป็นไรนะ มันเป็นการโกหกความรู้สึกตัวเอง
เพราะเราสัมผัสได้ว่ามันมีความรู้สึกนี้อยู่ลึกๆในใจอยู่แล้วแหละ เลยบอกกับตัวเองไปแบบนั้น
(ถึงจะไม่มีก็แกล้งทำเป็นมีหน่อยก็ได้ เพราะมันเป็นทางเดียวแล้วว้อย ที่จะทำให้เราลุกมาสู้อีกครั้ง)

มีคนเคยบอกว่า ไม่สำคัญหรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันสำคัญที่เราจะให้ความหมายกับสิ่งนั้นยังไง

ด้วยความที่เป็นพวกที่พยายามทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองรู้สึกดี
เราเลยให้ความหมายกับความผิดหวังเหล่านั้น ด้วยการมองว่าเป็นโอกาสอันดี
ที่เราจะได้เรียนรู้ถึงความเจ็บปวดและเข้าใจผู้อื่น

เวลาผิดหวัง เรามักจะบอกตัวเองว่า
'เนี่ย ดีแล้วไง อย่างน้อยก็จะได้เข้าใจว่าคนที่ผิดหวังเขารู้สึกแบบนี้สินะ'
พอผิดหวังบ่อยๆ เราจะเริ่มเข้าอกเข้าใจคนอื่นมากขึ้น
รู้ว่าความเจ็บปวดจากความผิดหวังมันเป็นยังไง
รู้ว่าคำพูดแบบไหนที่จะทำให้รู้สึกดีขึ้น
มันก็ดีเนอะที่ได้มาเรียนรู้ตรงนี้ด้วยประสบการณ์ตรงของตัวเอง

แต่เราว่า เราก็เรียนรู้และพอจะเข้าใจอารมณ์คนผิดหวังมาพอสมควรแล้วแหละ

บางครั้งก็อยากเดินไปที่โล่งๆ เงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า แล้วตะโกนดังๆว่า

"เข้าใจแล้วว้อยยยย พอซักทีเถ้อะะะ ให้กูสมหวังบ้างก็ได้เด้ออ"